De laatste tred

Onrustig was de nacht morgen komen we thuis. En thuis komen is het mooiste gevoel dat in mijn binnenste groeit zeker de laatste dagen van onze tocht. Vandaag is het dan zover, nog 80 km van huis en haard verwijderd. Half acht roerden we de pedalen en lieten al snel Euskirchen achter ons. Het was gelukkig droog weer. We fietsten naar Zülpich en vervolgens richting Jülich langs de Ruhrufer Radweg die kilometers lang de wegwijzer was voor onze etappe van vandaag. Al peddelend trekken de laatste drie weken in flarden aan mijn geest voorbij. Wat waren nu bijzondere momenten; dat we dit samen mochten doen staat op nummer 1. De rugnummers 4 en 0 samen een sterk koppel. Zo'n tocht versterkt elkaars karakters, zeker wanneer de een wat moeilijk zit. Maar ook het anders durven zijn dan de ander werkt bij ons ontzettend aanvullend. En dat maakt dit team wat het is, krachtig en sterk. Nog zo'n moment wat me eigenlijk de hele tocht is bijgebleven dat moment dat ik mijn armen om dat kruis sloeg en vol liep van verdriet over het verlies van Math mijn broer. Voor mij was deze tocht een requiem een proces van rouwverwerking. Momenten van mens ontmoetingen en de verhalen die dat meebracht. De diversiteit aan landschappen maar ook vaak het verval van gehuchten en dorpen waar we doorheen reden. Natuurlijk de etappe waar Marion haar camping gevoel terug kreeg en dus een extra overnachting met een dag rust. Het slotakkoord met het bezoek van Ton en Monique heel verrassend en vooral gezellig. Inmiddels naderen we de grens bij Eygelshoven we zijn weer in Nederland zo'n 5 kilometers scheiden ons van de Parmentier. Rob en Vivian onze buren wachtten ons op en met een dikke knuffel waren we weer "echt" thuis. Wat kan thuis komen een geweldig gevoel van dankbaarheid en geluk oproepen. Vervolgens gauw naar onze kids en kleinkinderen die we gaan ontmoeten in Benzenrade. En ook deze ontmoeting leidde tot een gevoel, wat zijn we toch rijk

Slotakkoord:

zuid-noord was een bijzondere beleving!

Was getekend; de Rugnummers 4 en 0 !

Vandaag de trein!

Vanochtend lekker kunnen uitslapen en samen met Ton en Monique gezellig ontbeten. We hebben ons de tijd genomen op deze regenachtige dag en besloten met de fiets op de trein naar Euskirchen te reizen. Een leuke bijkomstigheid was dat Toontje mijn aanhangwagentje inclusief bagage tegen een redelijk DHL tarief bij ons hotel in Euskirchen wilde afleveren. Na ons afscheid, van onze vriend en vriendin, op de fiets naar het station in Oberbettingen-Hillesheim. Om 12.05 uur ging onze trein naar Euskirchen. Nu moet gezegd zijn de Duitse treinen zijn ingericht voor het vervoer van fietsen en het kost geen pepernoot. Dus kortom de reis was een makkie deze keer. In de namiddag Euskirchen centrum bezocht wat door winkelstraten geslenterd om vervolgens van onze laatste maaltijd in het hotel te genieten. Morgen fietsen we van Euskirchen naar de Parmentier waar onze reis eindigt. We zijn bijna 3 weken onderweg geweest 1400 km getrapt en hebben elke dag genoten van de mens en zijn omgeving. Het was pittig soms zwaar maar na een douche en een hapje ben je dat snel vergeten. We geven ons beiden een compliment, we waren er voor elkaar we hebben deze reis als heel bijzonder ervaren. Math was steeds in onze gedachten en voor mijzelf een soort verwerken van mijn verdriet ik mis die kloothommel van een broer van me.

Slotwoord: bedankt voor jullie reakties doet gewoon goed wat van het thuisfront te horen.

Een speciaal bedankje met een dikke knuffel van rugnummer 0 voor rugnummer 4.

En Lotte,Finn en Pleuntje jullie hebben een kei van een oma daar kunnen jullie trots op zijn!

Dat was het dan onze reis zuid-noord 2017!

Schwer-Lourd-Sjwoar maar......

Vanochtend vroeg vertrokken uit Trier. We wisten dat het een van de zwaarste etappes van zuid- noord zou worden. Maar wat we niet verwacht hadden was de regen die met bakken uit de hemel viel. Dus na zo'n uurtjes pedaleren waren we door en door nat en dat betekent wil je geen kou vatten gewoon door fietsen. De mosel radweg ging over in de Kylltalradweg en daar begon de pret, klim na klim door het eifel land. We kwamen langzaam vooruit en toen bleek ook nog dat een gedeelte van de kylltal radweg gespert was en wij gedwongen werden hellingen te beslechten van een paar kilometer van 13% . Dat betekent voor ons lopen en dan schiet het gewoon niet op. Overigens had ik het idee dat we vandaag meer naast de fiets dan op de fiets hadden gezeten. We fietsten door gebieden waar we nauwelijks bewoonde wereld tegen kwamen. Marion had gelukkig een broodje extra gesmeerd vanochtend dat we rond de klok van twaalven verorberd hebben. Zelfs in Kyll geen winkel te bespeuren en nummer 4 was zo vrij haar bidon door een spuitgast te laten vullen die het trottoir aan het schoonspuiten was. 13.30 uur 70 km heavy kilometers nog geen koffie niets te eten we zaten helemaal stuk. En we moesten nog een eind naar Hillesheim. We fietsten door richting Gerolstein en bij St. Thomas keken wij elkaar rillerig in de ogen. We nemen nu de trein. Zo gezegd zo gedaan. Met de trein richting station Oberbettingen-Hillesheim. Na 4 kilometer trappen stonden we voor ons hotel Augustinerkloster in Hillesheim. Ton en Monique waren ook net gearriveerd en na een douche een kroeg opgezocht en een paar biertjes gedronken. Natuurlijk mocht de Flammkuchen niet ontbreken en ik kan u vertellen die smaakte na zo'n dagje "honger lijden". De avond in fijn gezelschap doorgebracht, een mooiere afsluiting van onze tocht konden wij ons niet voorstellen. Morgen Euskirchen en donderdag Euskirchen-Heerlen. Het einde van onze zuid-noord tocht nadert zijn bestemming. In gezelschap van Ton en Monique alvast een voorproefje genomen, super gaaf.

MaWi

Moselradweg

Vroeg uit de veren en op de pedalen van Cattenom richting moezel om daar de moselradweg te volgen. Temperatuur was aangenaam en in de stilte hoorde je slechts zoemen van de wielen. De stilte van de ochtend is een welkoms geschenk. De wereld ontwaakt wat later maar het pad dat wij volgden was verstomd van die geluiden. Heerlijk zo in de vroege ochtend al mijmerend rond trappen. Wij naderden het Drei Länder Eck waar Frankrijk, Duitsland en Luxumburg zich raken uitgebeeld door "Armoire aux livres du Pays des 3 fontières" "Bücherschrank im Dreiländereck". Als nu iets ons verbindt is het wel onze culturele bagage die we terug kunnen vinden in boek en geschiedenis. Symbolisch mooi! We fietsten Duitsland binnen en wat ons meteen opviel was de geordendheid en de reinheid. Wat een verschil met die franse dorpen. Maar ook die hadden hun charme. De Moezel splits twee landen links Luxemburg en rechts Duitsland. Rechts en links de moezel wijngebieden prachtige wijngaarden die op stijle hellingen hun druiven het terroir bieden om tot wasdom te komen. Na rijping om vervolgens in de fles aan tafel haar bouquet vrij te geven. Ik verheug nu al op de wijnoogst in de Süd Steiermark en ben benieuwd naar de kwaliteit die het jaar 2017 gaat bieden. En toen was er koffie maar niets hoor. Iedere tent die we aandeden langs de moezel kregen we eenzelfde boodschap. Geschlossen! In dit gebied hebben ze nog nooit gehoord van de 24 uurs economie. Smachtend naar dat goddelijke zwarte vocht kluunden we verder. In Nittel besloten we het dorp in te duiken en zochten een bankje waar we perziken en bananen aten en nog een pain raisin van gisteren. En het moet gezegd zijn rugnummer 4 zag met haar roofvogelblik een vrouw met een "tuut" in haar hand. Ze sprong op liep in die richting en riep hier is een bakker en die hebben koffie en belegte Brötchen. Zo heeft die zorgkip van me de ochtend weer tot een feestje gemaakt. We fietsten zo'n 60 km over de Moselradweg en fietsers, die kan ik jullie ook aanbevelen. Bij Konz verlieten we de moezel en namen de Saarweg naar Trier ons eindstation voor vandaag. We hebben een hotel midden in het centrum van Trier. Mooie oude stad veel terrasjes dus voor nummer 4 een Hefe Weizen zonder en voor mij een Bittburger met. Marion is aan de slag met de föhn om de was te drogen, schrijf dit verhaal en zo meteen lopen we naar het centrum voor een lekker etentje.

Morgen is het een bijzondere etappe. We fietsen niet naar Bolsdorf aanvankelijk onze eind plek. Wij fietsen door naar het Augustiner Kloster in Hillesheim en daar wachten Ton en Monique ons op om samen de avond en de nacht door te brengen. Gezellig wij verheugen ons op weer een samen zijn.

bis Morgen!

Vroeg op pad!

Vanochtend 7 uur vertrokken uit Viviers. Vandaag 80 km om uiteindelijk in Cattenom te eindigen. Het was een etappe vergelijkbaar met die van gisteren alleen minder warm. Donkere wolken namen ons mee en ook hier zat het zware deel in de eerste 50 km. Later op de dag een eerste regenbui sinds 3 weken. Regenkleding aan en verder fietsen. Het is wel zo prettig om zo vroeg te vertrekken weinig verkeer en rond 10 uur heb je al een heel end gepedaleerd. De benen voelden vandaag beter dan gisteren ondanks diaree en een slechte nachtrust. Aan de overkant werd een feestje gebouwd dat duurde tot 4 uur in de ochtend met veel gekrakeel. We verblijven in een chambre d'hôte in Cattenom. Ja u leest het goed daar waar een reusachtige atoomcentrale staat. Morgen verlaten we het land van Marianne en trekken Duitsland binnen. Trier is ons volgend eindpunt van de etappe van morgen. Als alles goed gaat hopen we donderdag a.s. in de garage aan de Parmentier onze fietsen te parkeren.

Nog een fijne zondagavond!

Klimmen en dalen door de graanvelden!

Was het die fles Chablis die mijn benen hadden lamgelegd of gewoon een mindere dag. Vanochtend vertrokken van uit Lunéville. Een bewolkte hemel en een prettige temperatuur begeleidde ons deze ochtend. Fikse klimmetjes om vervolgens te dalen deed in het begin pijn de benen voelden zowel bij Nummer 4 als nummer 0 vermoeid. Het voelde anders dan gisteren zo zeiden we tegen elkaar. De route voerde ons door de graanschuur van Noord Frankrijk. Uitgestrekte velden zo ver het oog reikte met goud gele aren. Prachtige vergezichten ontvouwden zich na weer een klim die ons naar de top voerde van een volgend plateau. Echter ons fysiek gestel dwong ons meerdere lange en korte stops te maken. "Af en toe ben ik er gewoon klaar mee", zo meldde zich nummer 4 die daar ons beider gevoel mee weergaf. Ons verblijf voor de nacht lag ook nog 4 km van de route en die laatste km schreeuwden om rust. De deur werd open gedaan door Trudy een Nederlandse die deze Chambre d'hôtes met haar franse man bestierde. Zij was ook nog als interim manager in het onderwijs bezig met klussen in Nederland. Na de douche een paar uurtjes geslapen. Marion heeft gebruik kunnen maken van de wasmachine en zo meteen gaan we aan tafel. Ben benieuwd het ruikt in ieder geval goed. Vandaag geen fles wijn, meer rust pakken morgen volgt de route naar Cattenom. Langzaam keren we huiswaarts. Monique en Ton willen ons dinsdag of woensdag nog ontmoeten op onze reis zuid-noord. Morgen zullen we de komende twee dagen de route plannen om hun te verwelkomen op een leuk plekkie.

Tot morgen!

Het venijn "zattem" in het begin

Rond klok van 8.30 uur na een lekker ontbijtje (een gebakken eitje, flensjes sapjes en natuurlijk pain) verlieten we dit gehucht. Met betalen moesten we wachten, madam stond onder de douche. Overigens voor geïnteresseerden die "echt" in een buitengebied willen wonen deze Gite staat te koop. De eigenaars willen naar het zuiden van Bretagne daar schijnt een micro klimaat te zijn. Het weer was vandaag voor de fiets gemaakt, temperatuur zo rond de 25 graden dus heerlijk fietsweer. Maar ook deze etappe had ook de nodige verrassingen in zich. In den beginnen werden we verwelkomt met de nodige klimmetjes met als klap op de vuurpijl een beklimming van 13% van een kilometer. Wat ons daarbij opviel is dat de temperatuur zeker een rol speelt, vandaag fietsten we vrij en vrank door dit stukje franse land. Elke beklimming gaf een kik wanneer we die achter ons lieten. Bij een plaatselijke Lidl, ja u hoort het goed, wilde perziken abrikozen en bananen gekocht. En route hebben we die opgepeuzeld, heerlijk de beet van zo'n sappige wilde perzik. Ik keek mijn meisje aan en ze knipoogde naar me. Zou dat wat te betekenen hebben of was het de beet van die wilde perzik. In Lunéville ontmoeten we het Versailles van Lotharingen. Een prachtig kasteel uit de 18e eeuw met daarachter een immens park. In de stad zelf zijn nog tekenen van die tijd in gebouwen waar te nemen. O.a. de église St. Jacques in Rococo stijl en verder een prachtige synagoge. Lunéville de moeite van een bezoekje waard.

We hebben een hotel in het midden van de stad, dus vanavond ergens lekker uit eten.

Dat was het voor vandaag.

Nu voor de inner circle:

Feijen broer en zus en neven en nichten. Morgen is een bijzondere dag, onze zus Els is jarig en meid proficiat met een dikke knuffel van ons.

Maar er is meer loos in de familie Feijen. De laatste telg Renee Feijen ontvangt morgen haar Master en stapt in de arbeidsmarkt. Renee een pracht meid een mooi menske van binnen als ook van buiten met een eigenzinnig karakter dat me aan mijn broer doet denken. Renee voor morgen alvast een fijne dag, geniet en wij denken aan je. Renee alle geluk voor de toekomst en het is bijzonder jammer dat we er niet bij kunnen zijn.

Zo en nu it's friday afternoon!

Fijn weekend

Afzien in die HTTE!

Vanochtend eigenlijk te laat kunnen ontbijten. Le pain was nog niet gearriveerd, dus een late start vandaag. Bij het openen van de deur kwam de hitte je al tegenmoet. Wordt weer een zwaar dagje vandaag. Om 8.15 vertrokken en u weet dat we in de Vosges-Haute Saone zitten en dat betekent dat je ritme telkens door korte maar stijle hellingen onderbroken wordt. Normaal gesproken is dat geen thema maar in die verzengende hitte van vandaag voel je de vermoeidheid je lijf binnen dringen. Ondanks toch weer een mooie route. Onderweg dreigde een onweer dus werden de trappers in versnelling gebracht. Kilometers maken om dat onweer voor te kunnen blijven. Een soort race tegen de klok. Om 13.30 uur kwamen aan op onze verblijf een boerengat van 50 inwoners wat verlaten schuren met wat oude landbouwwerktuigen. Alsof je in het einde van de wereld terecht komt. En voordat we dat gehucht binnen mochten moesten we als klap op de vuurpijl ook nog een helling van zo'n 10% met een lengte van 1 km overwinnen. Uitgeteld lagen we na een verkwikkende douche op bed en zijn zeker 3 uur van de wereld geweest. Uiteindelijk bekoop je zo'n inspanning en dan is het verstandig je over te geven aan een slaapje! Overigens de gite waar we verblijven ziet er keurig uit en de chef een gastronomisch kunstenaar is bezig een maaltijd te bereiden. Ben benieuwd de diploma's beloven veel.

Nog effe terug naar gisteren Bienvenue A La Campagne. Een Parisienne is eigenaresse en met twee kleintjes bestierde zij deze gite en daarnaast had ze nog een maison met nog meer slaapplaatsen. Verder was ze bezig een soortement herenhuis annex kasteeltje aan te kopen. Wij vroegen ons af hoe ze in zo'n achteraf klanten kreeg. Ze wist ons te vertellen dat ze elke dag boekingen had. Een echte onderneemster. En je mag het gerust een diner noemen wat zij ons voorschotelde. Prachtig ingedekte tafel met een mooie rosé hebben we samen met nog een gast genoten van haar culinaire talent. Overigens de gast was een aller aardige jonge vrouw waarmee we in gesprek raakten. Zij werkte als salesmanager voor een Duits bedrijf uit Keulen dat sieraden aan de man bracht. Zij sprak vloeiend Duits en engels had in Amsterdam gestudeerd woonde in Lyon en had twee dochters. Natuurlijk kwam Macron en de franse politiek ter sprake en ik mag constateren dat zij happy was met Macron. Maar ook nam ze een slag om de arm door te zeggen dat ze het eerst nog moest zien. De franse politiek is doordrenkt van bureaucratie en politieke achterklap. En dan natuurlijk de macht van de vakbonden. Kortom een leuke tafeldame die open stond voor een heerlijk en open gesprek.

Het onweer bleef uit dus morgen weer zo'n dag, of .........!