Genoten van een goede nachtrust werden we om 8 uur wakker. Te voet naar het centrum van Marnay om bij een patisserie een ontbijt te nemen. Met de madam wat afspraken gemaakt voor belegde broodjes voor morgenvroeg. Dat was uit voorzorg geregeld immers ons plan is vroeg te vertrekken het is net als in Nederland broeiierig warm. De dag lekker luierend doorgebracht en onder het genot van een biertje wist ze mij weer te verbazen. "De camping is mijn ding, zou best met een caravan erop uit willen trekken. Lekker vrij in doen in laten in een hotel moet je toch aan een aantal etiquettes voldoen en dat voelt zo plichtmatig." Een lichte rilling was mijn reaktie. Ik ben er nog niet aan toe. Als ik zo om me heen kijk en ik zie die "greyhead"s voor hun caravan liggen, dan voel ik me daar nog te jong voor. Ik kies toch voor de fiets en neem dan een hotel op de koop toe. Ik kan haar gevoel wel begrijpen. Nu ik voor onze lodge zit met de benen op tafel doet me dat aan ons terras thuis denken. Ik kan dan zo genieten van de rust de ruimte en onze tuin. Ik denk dat het is wat zij bedoeld vrij ongedwongen ontspannen in een natuurlijke omgeving. Jaja die kleine van me weet wel wat genieten is. Kan ik nog veel van leren maar allee we zijn nu eenmaal verschillend en daar genieten we van. Wij saampjes"eenheid in verscheidenheid" .

Verwonderd was ik verder van een twee tal foto's op facebook waar mijn jongste zoon Rik in zijn blootje met slechts een leren schort om staat te bbq-en. Wat moet je daar nu mee als vader. Zou ik dat zelf ook gedurfd hebben. Ik denk het niet. En dat is nu net wat ik zo bijzonder aan dat jong vindt. Hij is en blijft zichzelf en laat zich niet leiden door de massa. Rikkie kerel gewaagd maar allee! Morgen vroeg uit de veren 7 uur op de pedalen.

Bon soir mes amis