Was het die fles Chablis die mijn benen hadden lamgelegd of gewoon een mindere dag. Vanochtend vertrokken van uit Lunéville. Een bewolkte hemel en een prettige temperatuur begeleidde ons deze ochtend. Fikse klimmetjes om vervolgens te dalen deed in het begin pijn de benen voelden zowel bij Nummer 4 als nummer 0 vermoeid. Het voelde anders dan gisteren zo zeiden we tegen elkaar. De route voerde ons door de graanschuur van Noord Frankrijk. Uitgestrekte velden zo ver het oog reikte met goud gele aren. Prachtige vergezichten ontvouwden zich na weer een klim die ons naar de top voerde van een volgend plateau. Echter ons fysiek gestel dwong ons meerdere lange en korte stops te maken. "Af en toe ben ik er gewoon klaar mee", zo meldde zich nummer 4 die daar ons beider gevoel mee weergaf. Ons verblijf voor de nacht lag ook nog 4 km van de route en die laatste km schreeuwden om rust. De deur werd open gedaan door Trudy een Nederlandse die deze Chambre d'hôtes met haar franse man bestierde. Zij was ook nog als interim manager in het onderwijs bezig met klussen in Nederland. Na de douche een paar uurtjes geslapen. Marion heeft gebruik kunnen maken van de wasmachine en zo meteen gaan we aan tafel. Ben benieuwd het ruikt in ieder geval goed. Vandaag geen fles wijn, meer rust pakken morgen volgt de route naar Cattenom. Langzaam keren we huiswaarts. Monique en Ton willen ons dinsdag of woensdag nog ontmoeten op onze reis zuid-noord. Morgen zullen we de komende twee dagen de route plannen om hun te verwelkomen op een leuk plekkie.

Tot morgen!