Herstel etappe (67km)
De etappe van gisteren had onze lijven meer geteisterd dan we dachten. Een heel diepe slaap en wat later dan normaal ontwaken. Ontwaken is de ogen open doen en dan begint het aftasten van je lichaam. Om misverstanden te voorkomen ik deed het niet bij haar! Alles was stijf en verkrampt dus wat triggerpoints opgezocht en die weg gemasseerd. Overigens mijn vriend Henk is een meester in het wegdrukken. Hij werkt volledig in de anonimiteit, bescheiden als hij is. Maar mocht je ook een triggerpointje weggedrukt willen hebben dan bel mij maar, dan regel ik wel wat met Henkie. Moeizaam kroop ik onder lakens vandaan en begon aan mijn rek en strek oefeningen. Langzaam kwam het lichaam weer in de stemming. Onder de deken roerde zich mijn wederhelft die hetzelfde ritueel onderging met uitzondering van de triggerpoints. Daar mag zelfs Henk niet aankomen. Op ons gemak aangekleed ontbijtje genomen en om 10 uur op de velo. In Ch芒teauneuf du Rh么ne pakten we de route weer op richting Mont茅limar naar Rochemaure. Indrukwekkend stadje met een prachtig hangbrug over de Rh么ne en alleen bestemd voor voetgangers en fietsers. Inmiddels wees de klok tegen twaalven en de temperatuur 35 graden. Weer ontzettend warm dat ons er toe dwong regelmatig te sur placen bij een Taverne om een heerlijk koud colaatje te drinken. Weer vers koud water in de bidons en avanti. We naderen de plaats Meysse met zijn kerncentrale en reusachtige koeltorens. Mijn gedachten gingen uit naar Tihange en de protesterende menselijke ketting die ergens deze maand geschakeld zal zijn. Van een herstel etappe kon geen sprake zijn de mistral en de temperatuur staan herstellen in de weg. Maar ondanks was het weer een bijzondere dag met wisselende omgevingen. Frankrijk is en blijft een mooi land!
Marion is bezig een onderkomen voor morgen te zoeken maar dat lukt niet echt. Ben benieuwd.
We hebben nieuwe overburen in de Parmentier en hebben met een fancy fence hun voortuin ingekapseld. Het zal toch niet waar zijn dat de bestemming een dressuur bak voor mini pony's wordt. Zou wel leuk zijn voor onze kleinkinderen! Allee beste buurtjes het zal zo'n vaart niet lopen als het maar geen honden kennel wordt. Dan wend ik mij tot Rob ons blokhoofd zodat hij die grijze hersencellen weer in een versneld ritme brengt. Chris Harrie Rob en Vief wij voelen ons prettig met jullie als onze buurtjes. Dat moet ook maar eens gezegd worden. Maar wel aufletsen op al te gekke straatbewegingen.
Hotel is geboekt ligt gelukkig op de route. Zo meteen een ap茅ro en om 20 uur aan tafel. Bin gespannt was der Tisch bringt!
Groetjes uit Charmes sur Rh么ne, klinkt toch anders dan Guttecoven!
Tr猫s lourd, tr猫s chaud et le mistral.
Vroeg uit de veren om de warmte enigszins voor te blijven waren de eerste 20 km bestemd voor de vinyards van de c么te du Rh么ne. Maar wat wil nu het feit die druiven planten ze in een helling dus helling op en helling af. Ik heb het niet over vals plat maar werkelijk hellingen tussen de 6 en 12 procent. Nou dan begint dat aanhangwagentje achter je te trekken. Nu zeggen die hellingen nog niet zoveel maar als de temperatuur daarbij 37 graden aanwijst dan stroomt het water uit de pori毛n. Na 20 km daalden we naar het vlakker gedeelte langs de oever van de Rh么ne en toen blies de mistral ons recht in onze snufferd. Trappen tegen winds is erger dan een heuvel. We vorderden langzaam en ons water raakte op. Spannend en gelukkig op tijd in Pont St. Esprit een drankje op het terras en onze bidons laten vullen. In de supermarch茅 wat pain chocolat en bananen gekocht om de benodigde koolhydraten aan te vullen. We hadden inmiddels 40 km achter de wielen maar en nu komt het we moesten er nog 40. Nou mensen ik kan jullie vertellen dat we hebben afgezien eigenlijk onverantwoord. Marke zakte op het laatst door de pedalen met de woorden als ik nu afstap doe ik geen trap meer. Met telkens korte pauzes kwamen we in Viviers en om het helemaal spannend te maken was de batterij van de gsm leeg en hield er dus mee op. Dus improviseren. Ik heb een app op mijn iphone maps.me maar die werkt alleen bij wifi verbinding. Dus weer een ommetje gemaakt en in het centrum van Viviers een brasserie gevonden met wifi. De route snel uitgezet nog 7 km naar ons hotel. Op onze laatste adem hebben we die afstand overbrugd. Slotconclusie, dit moeten we niet meer doen te risicovol te zwaar te warm en dan die mistral voor je kneiter. Voor morgen hebben we de etappe ingekort tot 50 km. Herstel training. De vooruitzichten voor de komende dagen; heel warm.
Het is maandag vandaag en dan wil het feit dat op maandag tokkies dag is. Dan druppelt wat klein gerei naar binnen, vervolgens de moeder van die kids en dan de tokkie directeur himself. Ze zitten aan en schuiven alles wat in ketels kommen en borden liggen in hun bekkies. Marke de zorgkip regelt dat hele spel en zie haar genieten. De tokkies missen we en ook dat gezinnetje aan de Eikenderweg. Maar onze richting is zuid-noord en ooit zijn we er weer!
Een douche een biertje een lekker diner en alle inspanning is vergeten. De pieng in de puu毛t bliet!
Vanuit Mot茅limar Sud bon soiree!
Tr猫s lourd, tr猫s chaud et le mistral.
Vroeg uit de veren om de warmte enigszins voor te blijven waren de eerste 20 km bestemd voor de vinyards van de c么te du Rh么ne. Maar wat wil nu het feit die druiven planten ze in een helling dus helling op en helling af. Ik heb het niet over vals plat maar werkelijk hellingen tussen de 6 en 12 procent. Nou dan begint dat aanhangwagentje achter je te trekken. Nu zeggen die hellingen nog niet zoveel maar als de temperatuur daarbij 37 graden aanwijst dan stroomt het water uit de pori毛n. Na 20 km daalden we naar het vlakker gedeelte langs de oever van de Rh么ne en toen blies de mistral ons recht in onze snufferd. Trappen tegen winds is erger dan een heuvel. We vorderden langzaam en ons water raakte op. Spannend en gelukkig op tijd in Pont St. Esprit een drankje op het terras en onze bidons laten vullen. In de supermarch茅 wat pain chocolat en bananen gekocht om de benodigde koolhydraten aan te vullen. We hadden inmiddels 40 km achter de wielen maar en nu komt het we moesten er nog 40. Nou mensen ik kan jullie vertellen dat we hebben afgezien eigenlijk onverantwoord. Marke zakte op het laatst door de pedalen met de woorden als ik nu afstap doe ik geen trap meer. Met telkens korte pauzes kwamen we in Viviers en om het helemaal spannend te maken was de batterij van de gsm leeg en hield er dus mee op. Dus improviseren. Ik heb een app op mijn iphone maps.me maar die werkt alleen bij wifi verbinding. Dus weer een ommetje gemaakt en in het centrum van Viviers een brasserie gevonden met wifi. De route snel uitgezet nog 7 km naar ons hotel. Op onze laatste adem hebben we die afstand overbrugd. Slotconclusie, dit moeten we niet meer doen te risicovol te zwaar te warm en dan die mistral voor je kneiter. Voor morgen hebben we de etappe ingekort tot 50 km. Herstel training. De vooruitzichten voor de komende dagen; heel warm.
Het is maandag vandaag en dan wil het feit dat op maandag tokkies dag is. Dan druppelt wat klein gerei naar binnen, vervolgens de moeder van die kids en dan de tokkie directeur himself. Ze zitten aan en schuiven alles wat in ketels kommen en borden liggen in hun bekkies. Marke de zorgkip regelt dat hele spel en zie haar genieten. De tokkies missen we en ook dat gezinnetje aan de Eikenderweg. Maar onze richting is zuid-noord en ooit zijn we er weer!
Een douche een biertje een lekker diner en alle inspanning is vergeten. De pieng in de puu毛t bliet!
Vanuit Mot茅limar Sud bon soiree!
Chaud et Beau
8 uur vanochtend vertrokken vanuit Arles. Het zou warm worden dus vroeg op de pedalen. De hotellier vulde spontaan onze bidons met koud water en een volle fles toe. C'est tres chaud aujourdhui gaf hij ons als afscheid mee. Via Arles naar Tarascon met een oversteek van de Rhone het Chateau du Roi Ren茅 links voorbij richting Tarascon-Beaucaire om in Vallabr猫gues neer te strijken voor een eerste stop. Een mooi typisch frans dorpsplein heette ons welkom. Wat is dan een koud glas cola lekker. We wilden net vertrekken toen de gastvrouw ons riep om de bidons met koud water te vullen. Weer zo'n prachtig gebaar. Dankbaar reden we richting Aramon. Het landschap veranderde. Fruitboomgaarden afgewisseld met druivenvelden. Een lust voor het oog en een geweldige route. We meten 33 graden maar het kan bijna geen toeval zijn dat deze weg veelal door bomen werd overschaduwd. Zou Math ergens daarboven zijn hand geroerd hebben? Zou mij niets verwonderen. Via Aramon naar Avignon de beroemde brug over en kwam het lied naar boven dat mijn moeder wel eens zong. Sur le pont d'Avignon ...........en verder ken ik de tekst niet dus werd het lala la. Het lied blijft een tijd door mijn hoofd zeuren: sur le pont d'Avignon. Via Villeneuve l猫s Avignon fietsten we naar onze eindbestemming voor vandaag. Roquemaure en waarom dit plaatsje? Welnu beste wijnliefhebbers. Na de eerste eeuw na Chr. is de regio Roquemaure bekend om zijn goede wijnen. Vroeger werden de grote rivieren als meren beschouwd en de oever werden c么tes genoemd wat zoveel als kust betekent. La C么te du Rh么ne en in het jaar 1200 was Roquemaure het centrum van de streek C么te du Rh么ne. In de 17e en 18e eeuw werd met straffe hand gelet of de wijn aan de kwaliteitsstandaard voldeed en Roquemaure stond aan de wieg hiervan. Nou en omdat we beiden liefhebber van mooie wijnen zijn hebben we Roquemaure met ons bezoek vereerd. Na 67 km was het dan ook genoeg en om 13 uur waren we bij ons hotel. De receptie was pas om 15 uur geopend dus en toeval bestaat vandaag weer niet Auberge Miemart een kilometer buiten het dorp was een prachtige uitspanning waar wij onder een grote plataan genoten van een heerlijke lunch. Na ons uitbuiken terug naar het hotel. De fietsen in de garage gauw die bezweette kleding uit. Marke alle wielerkleding gewassen lekker gedoucht en vervolgens een duik in het zwembad. Ook hier weer zo'n spontaan service gebaar. Marke vroeg om een droogrek en ze kreeg een droger. Die meid heeft ook alle geluk. De benen voelen goed, wij hebben plezier en voelen ons vrij en gelukkig!
De voorspelling morgen 35 graden. We gaan ervoor! Op naar Mont茅limar!
Groetjes bis murrege!
Le solei et le Gps
Vanochtend op ons gemakkie ontbeten, vandaag 45 km te gaan dus peanuts. Aiges Mortes lieten we al snel achter ons om de Via Rh么ne het fietspad langs het Rhone kanaal te befietsen. Je mag het een beetje vergelijken met de Venn bahn een fietspad tot aan de einder en links en rechts water afwisselend moeras en vaak prachtige begroeiing. De temperatuur steeg al snel boven de 30 graden en al heerlijk peddelend bereikten we Saint Gilles na 40 km fietsen. In het stadje een terras opgezocht waar we, wielrenners eigen een flink bord spaghetti aten. De benen voelden goed de temperatuur was tres chaud maar allee we hoefden nog maar een dikke 15 km naar ons hotel. De lunch achter ons latend reden we naar onze gps track die ons weer oppikte en de richting aanwees. En nu opgelet beste lezer ik rugnummer 0 heb thuis de routes uitgezet in gps taal. Vermoedelijk heb ik tijdens het rijden de waarschuwing; einde track- over het hoofd gezien. De gps gaf aan richting Arles naar rechts een autoluwe weg en ik gaf mijn bike te sporen en verheugde me al op een lekkere douche en een pintje. Wat wil nu het verhaal na 15 km door veldwegen crossend kwamen we weer op hetzelfde punt uit waar we die afslag namen. Ik keek haar aan, ze zei "ik had al zo'n gevoel dat we een rondje reden en dat er iets niet klopte. Zij heeft geen onvertogen woord geuit, knap hoor. Maar allee ik verdenk haar ervan dat ze de 50 met me wil volmaken. Vergoelijkend zei ze dit extra ommetje te beschouwen als een kadootje. Maar ik zag dat het haar effe pijn deed. De temperatuur wees 33 graden het water in de bidons was aan de kook en we hadden weer 15 km voor de boeg om Arles te bereiken waar we de nacht willen doorbrengen. De wind hielp een beetje en gestaag trapten we zwijgend voort. Aan de receptie van het hotel gevraagd waar we onze fietsen konden onderbrengen. Zij keek me verwonderd aan zag haar denken en gaf ons toen de invalide kamer, gelijkvloers groot genoeg om ook de fietsen te stallen. Zo zie je maar dat een beetje meedenk service altijd tevreden klanten oplevert. Ook in deze kamer is de jacht op de mug geopend.
Fijne avond tot morgen
ps. Ik neem alle kritiek tot me en handel het af als Trump: Just Fake!
Door de Camargue 68 km
De muggen sloegen vannacht toe en teisterden het lijf van startnummer 4. Vier uur lang ging ze het gevecht aan met die kleine rotbeesten. Startnummer 0 (zero) knorde gewoon lekker door alsof er niets aan het handje was. Hij droomde van de komende rit door de Camarque. Na ons ontbijt werden de bikes van stal gehaald, het aanhangwagentje aangehaakt, een laatste controle en we waren "on route". De gps leidde ons voortreffelijk door S猫te richting la Grande Motte. Een fantastisch fietspad tussen de zee en de etangs als een heldere scheidslijn tussen twee wateren. Eindeloze vlakten dan weer ondiep water met veel watervogels o.a flamingo's afgewisseld met begroeide vlakten, kenmerkend voor de Camarque dat in 1970 tot natuurpark is verklaard. Stoeterijen van de zo typische witte Camarque paarden wachtend op hun berijders. Wat betreft het weer vandaag we startten met wat bewolking en allengs klaarde het op. De zon kwam aarzelend op gang en met een licht briesje pedaleerden wij voorwaarts. Genietend van alles wat deze bijzondere omgeving te bieden heeft trapten wij de kilometers onder onze wielen weg. Ons doel vandaag is Aigues Mortes een oude vestigingsstad en bij binnen rijden keken we tegen een gigantische vestigingsmuur aan. Nooit eerder zoiets imposantst gezien. Het hotel waar we overnachten wil Marion niet noemen want het is niet de moeite waard. Wel hebben we heerlijk kunnen zwemmen in het piscine van dit hotel. Momenteel drinken we gezellig een Kronenbourg, Marion heeft een paar wasjes gedraaid en zometeen nemen we wat voedsel tot ons en bespreken dan de dag van morgen.
Fijn weekend
Mar en Wim
Coupe de Cheveux
Ze is al een paar dagen onrustig, telkens spiegelend haar haren fine tunend. Natuurlijk was ik weer wat traag van begrip vooraleer haar gedrag mij opviel. Vandaag stond centre Sete op het program aldus met de bus richting de binnen stad. Sete is de moeite van een visite waard. Je waant je zowaar in Veneti毛. Water doorloopt de stad en langs de kades plezier en visser vaartuigen. De stad te voet doorkruisend was ze steeds op zoek naar een coiffeur. Je gaat toch niet..... en jawel hoor bij Jean Jacques coiffeur vond zij haar bestemming. Naar binnen en een afspraak gemaakt. 12.30 uur was de operatie "hair cut" gepland. En jawel hoor een hoofdwassing en vervolgens werd de schaar in die bos hooi gezet. Aan dat ritmisch geknip kwam maar geen einde ik kreeg het er benauwd van ook omdat Jacques telkens grinnikend mijn richting uit keek. Maar toen ze uit de kappers zetel opstond en vragend in mijn richting keek, kreeg ik weke knieen. Wat een mooi koppie, dat meisje van me. Stijlvol en een snelle velo coup. Dat gaat wat worden de komende dagen. Maar nu terug naar S猫te jaarlijks halen ze uit dat zoute water 30 miljoen mosselen en oesters uit de banken. Op elke menu kaart staat dan ook moules en hu卯tres en kost geen pepernoot. En nu naar morgen de grand d茅part. Het is afgelopen met flierefluiten het spel is op de wagen en de organisatie van "ciclistes perverse" hebben de rugnummers geoormerkt. Voor haar rugnummer 4 en voor hem rugnummer 0 (zero). De nul van hem behoeft geen uitleg, 't is niks en 't weurd niks. Zij heeft 4 decimalen de regie gevoerd binnen ons gezinnetje. Zij is de centrale spil en heeft mij de ruimte gegeven mij te ontwikkelen en niet alleen op golfgebied. Nee zij verdient als geen ander rugnummer 4. Een geweldige mams voor haar kinderen en haar kleinkinderen adoreren haar, zolang als ze maar lekker blijft koken. En voor mij een heel bijzonder maatje want ik geef jullie op een briefje met een dominante Feijen is het niet altijd makkelijk leven. Marleen en Ellen kunnen daarvan meespreken. Morgen le grand d茅part wij verheugen ons op zuid-noord te trappen. De weg terug tegen de stroom van de R么hne.
Bon soiree
Guillaume et Marion
Le Vent
De wind de wind oh windekind steek je neus buiten de deur en het voelt alsof een getto blaster je terug werpt naar binnen. Vandaag na een goede nachtrust en een licht ontbijtje onze bikes van stal gehaald voor een eerste trainingstocht richting Cap d'Agde. De eerste pedaal tred voelde goed en al gauw vonden wij ons ritme. Verwondering wederom over het fietspad breed en strak langs de kustlijn aangelegd. Mooi zo mooi echt genietend van de omgeving. Vooral die sterke landwind geselde onze ruggen en zorgde voor een lichte tred. In Cap d'Agde een lichte lunch naar binnen gewerkt en tourn茅 on route terug van waar we kwamen. Maar die gekke wind die ons eerst vooruit blies was nu tegen ons. Marke heeft wat met wind. Toen ze in Montpellier haar neus buiten de vliegtuigdeur stak had ze het gevoel dat ze in haar zetel werd terug geblazen. Dus toch een beetje afzien voor mijn meiske maar een warme douche en een biertje op terras maakte veel goed. Het weer is fantastisch en de wind exceptioneel maar ook die is verkoelend functioneel. Wat mij opviel en dat is meer nadenk werk voor de wijnjongens onder ons dat langs dat fietspad kilometerslang afwisselend 4 rijen druivenstokken stonden met langszij wildbamboe en vervolgens weer vier rijen duivenstokken en weer wildbamboe. De vraag die mij bezig hield was wat is de functie nu om dit zo te planten. De wind, de verschraling, de erosie, ik weet het niet. Dus beste volgers misschien is er iemand die mij kan helpen. Zo meteen gaan we tafelen misschien moules, gamba's of hommard ja ja de zee vindt zijn gang naar ons bordje.
Bon soiree!
Marke en Wim